امروز برای نخستین بار در تاریخ بشریت، دیگر هیچ طبیعت بکر حقیقی بر روی این سیاره باقی نمانده است، زیرا تمامی مناطق تحت تأثیر گرم شدن تدریجی کره زمین و سایر مسائل «انسان‌محور»، از جمله پسماندهای سمی و تشعشعات اتمی قرار گرفته‌اند. این بحران به جایی رسیده است که هیچ عرصۀ تخصصی نمی‌تواند بی‌اعتنایی بدان در پیش گیرد، و از سوی دیگر، باید اذعان کنیم که مسائل مربوط به سیاست، جنسیت، نژاد یا طبقه اجتماعی دیگر نمی‌توانند معرف کل گسترۀ دغدغه‌هایی باشند که هنر و ادبیات باید به آنها بپردازند.

در این دوره به بدنه‌ای از هنر معاصر می‌پردازیم که در صدد است از طریق کنش هنری به بحران جهانی اقلیم واکنش نشان دهد، و به آگاهی‌بخشی در زمینۀ استفاده از منابع طبیعی، آلودگی هوا و منابع آبی، از دست رفتن  تنوع زیستی، آلودگی اقیانوس‌ها و بسیاری بحران‌های دیگر در اثر مصرف‌زدگی در سبک زندگی انسان معاصر بپردازد. چنین هنری عرصه‌های علم، زیبایی‌شناسی، و آموزش را به هم گره می‌زند تا آگاهی بوم‌شناختی را ارتقا بخشد و با تکیه بر بی‌واسطگی و جذابیت تجربۀ هنری و توانایی آن در برانگیختن عواطف و افکار عمیق، توجه و همدلی مخاطبان را به مردم کرۀ زمین و موجودات ساکن آن جلب کند.

هنر اکولوژیک فعالیتی به تمامی میان‌رشته‌ای است، و گسترۀ بسیار متنوعی از رویکردها، رسانه‌ها، پرسش‌ها و استراتژی‌ها را در بر می‌گیرد، که هر یک فصلی از عالم متکثر هنر امروز را رقم می‌زنند. برخی از این آثار نیروهای طبیعت همچون باد، آب، یا نور خورشید را به کار می‌گیرند یا موجودات زنده و الگوهای رشد، تولید مثل و بقای آنها را در کارشان درگیر می‌کنند. برخی دیگر از عکاسی و مستندسازی برای نشان دادن ابعاد مختلف بحران بهره می‌گیرند. برخی دیگر تعداد زیادی از افراد محلی را در پروژه‌ای گرد هم می‌آورند و بستری برای تفکر، تعامل، و کنشگری آنان فراهم می‌آورند.

برخی از این آثار با رویکرد علمی در صدد جبران آسیب‌ها و ترمیم خرابی‌ها به عرصه‌های مختلف طبیعت برآمده‌اند و با نشانه‌گیری معضلات مشخص، در سطح محلی برای بهبود آنها تلاش می‌کنند. اما اغلب این آثار قادر نیستند تاثیر مستقیمی بر بحران اقلیم بگذارند یا پاسخی علمی و کاربردی برای آن ارائه کنند، بلکه با تکیه بر زبان جهانی و بی‌واسطۀ هنر، پیامی را مخابره می‌کنند که از یک سو صاحبان سرمایه و صنایع و دولتمردان، و از سوی دیگر افکار عمومی جهانی را نشانه می‌رود تا با روشنگری در باب این دغدغه‌ها، زمینه‌های تغییر رویۀ ضروری و عاجل را فراهم آورد.